5. SYRIA I PALESTYNA 2 KORPUS POLSKI VIII-X 1943 R.

Maskowanie na pustyni czołgu M4 Sherman Maskowanie na pustyni czołgu M4 Sherman Narodowe Archiwum Cyfrowe - National Digital Archives, Polska
Decyzją Naczelnego Wodza z 21 lipca 1943 r. z Armii Polskiej na Wschodzie wydzielono 2 Korpus Polski, złożony ze stacjonujących w północnym Iraku: 3 Dywizji Strzelców Karpackich (gen. bryg. Bronisław Duch), 5 Kresowej Dywizji Piechoty (gen. bryg. Nikodem Sulik), 2 Brygady Czołgów (gen. bryg. Bronisław Rakowski; 12 stycznia 1944 roku przeformowano ją w 2 Brygadę Pancerną), 2 Grupy Artylerii (płk. Ludwik Ząbkowski) oraz oddziałów i służb korpuśnych. Później w jego skład włączono także 1 Samodzielną Kompanię Komandosów. Jego dowódcą został gen. dyw. Władysław Anders, pozostający równocześnie dowódcą Armii Polskiej na Wschodzie. Na jego zastępcę wyznaczono gen. bryg. Zygmunta Szyszkę-Bohusza, a na szefa sztabu gen. bryg. Mariana Przewłockiego.
W sierpniu i wrześniu 1943 r. 2 Korpus Polski został przesunięty do południowej Palestyny, a następnie, w październiku i listopadzie, do Egiptu, gdzie podjęto przygotowania do wejścia do walki w Europie. Pozostali żołnierze Armii Polskiej na Wschodzie weszli w skład drugiego, wysuniętego rzutu w Egipcie. W jego skład wchodziły: sztab armii, 7 Dywizja Zapasowa, Centrum Wyszkolenia Armii, szpitale – dowodził nimi gen. dyw. Karaszewicz-Tokarzewski. Trzeci rzut płk Ostrowskiego stanowiły zaś jednostki pozostające wciąż w Palestynie, Syrii oraz Iraku i Iranie, takie jak komendy i placówki terenowe, stacje zborne, zakłady służby zdrowia. Wszystkie rzuty tyłowe liczyły łącznie 9 tys. żołnierzy, 2,6 tys. ochotniczek Pomocniczej Służby Kobiet oraz 2,5 tys. młodocianych junaków.
7 maja 1944 r. pozostałe w Azji Dowództwo Armii Polskiej na Wschodzie przekształcono w Dowództwo Jednostek Wojskowych na Środkowym Wschodzie, które w okresie od 3 lipca do 5 grudnia 1944 r. nazywano III Korpusem.